دانستنی های سرطان

سرطان روده بزرگ و راست روده (کولورکتال) سرطان رایجی است که در مردان و زنان تشخیص داده می شود. با این وجود، اگر زود پیدا شود، بسیار معالجه پذیر است. این نوع سرطان هنگامی اتفاق می افتد که سلول های غیرطبیعی در مخاط روده بزرگ (کولون) یا راست روده (رکتوم) رشد می کنند.
این بیماری در هر سنی بروز می یابد اما میزان بروز در سن بالای 50 سال بیشتر است. زمانی که در مراحل اولیه تشخیص داده می شود. این سرطان درمان پذیر است اما تشخیص آن در این مراحل هیچگونه علامتی ندارد.

برای کاهش دادن چشمگیر احتمال دچار شدن به سرطان روده بزرگ و راست روده می توان اقداماتی انجام داد. محققان برآورد می کنند که با پیروی از رژیم غذایی مغذی، انجام تمری نهای بدنی به میزان کافی، و کنترل نمودن چربی بدن، می توان از بروز 45 % از موارد سرطان روده بزرگ و راست روده جلوگیری نمود.

فیزیوتراپی در سرطان
سرطان یک بیماری عمومی است و می تواند علائم بسیاری از بیماریهای دیگر را که سرطان نیستند تقلید کند و وقتی که تشخیص سرطان داده شد آن وقت هر چه در بیمار اتفاق می افتد به سرطان نسبت داده می شود. چه بسیار بیماری هایی که در سرطانی وجود داشته و قابل معالجه بوده است و در اتوپسی تشخیص داده شده است و اصولاً علت مرگ عوارض غیر قابل درمان نبوده است. باید به این گونه بیماری های همراه توجه دقیق داشت درمان این عوارض گاهی سبب شده که بیمار مدت ها زندگی راحتی داشته باشد. تشخیص به موقع این گونه عوارض کمک فوق العاده ای به بیمار می کند.   
عوارض بالینی سرطان: اثر بر سیستم قلب و عروق، تنفسی، ادراری، ضعف عضلانی، درد عوارض جراحی در سرطان:برحسب محل جراحی این عوارض بسیار متنوع و متفاوت است.
عوارض شیمی درمانی، دارو درمانی و رادیوتراپی در سرطان: عوارض گوارشی، استئوپروز، آتروفی عضلانی و عوارض دیگر مانند نوروپاتی ها

اهداف فیزیوتراپی در سرطان
• کاهش عوارض بیماری سرطان
• کاهش عوارض درمان های سرطان
• راه اندازی و متحرک نگاه داشتن بیمار (کاهش عوارض بستری)
• حفظ استقلال بیمار
• کاهش درد بیمار
• بهبود سیستم ایمنی بیماران
• کاهش خستگی
• بهبود عادات روده ای
• کاهش اضطراب وافسردگی

فیزیوتراپی با روش خاص خود می تواند نقش مراقبتی و حمایتی مناسبی برای بیماران مبتلا به سرطان به وجود آورد. یک اصل کلی در فیزیوتراپی سرطان این است: بیمار تا آخرین لحظه زندگی به روی پای خود بایستد.
از عوارض عمده ای که در پی جراحی ها و شیمی درمانی در این نوع سرطان ایجاد می شود می توان به مورد زیر اشاره کرد:
• نوروپاتی مزمن که شامل درد، بی حسی، احساس سوزن سوزن شدن در اندام اسیب دیده به خصوص در دست و پا که در ادامه باعث مشکلات تعادلی و مشکل در راه رفتن می شود.

تاثیرات ورزش و تحرک بدنی در افراد مبتلا به سرطان روده بزرگ
• تمرینات هوازی و تمرینات مقاومتی از جمله تمرینات سالم و سودمند هستند.
• در صورت انجام کولوستومی از انجام تمریناتی که فشار را در ناحیه ی شکمی افزایش می دهند دوری کنید تا خطرابتلا به فتق کاهش یابد.
• تمرینات ورزشی را با شدت کم تا متوسط اغاز کنید. سپس در طول زمان بر شدت تمرینات بیافزایید
• اگر به دلایلی تمرینات را قطع کردید، در صورت شروع دوباره با شدت کم آغاز کنید
• بهتر است تمرینات را روزی 30 دقیقه وحداقل 3 روز در هفته انجام دهید
• انجام تمام تمرینات بهتر است کاملاً تحت نظارت فیزیوتراپیست و پزشک انجام شود
• مطالعات نشان داده است که انجام 6 ساعت ورزش در هفته باعث کاهش در میزان مرگ و میر و عود مجدد سرطان روده در افراد مبتلا به این نوع سرطان می شود.

نگرانی های رایج در مورد ورزش
• ترس از بدتر شدن علائم (به عنوان مثال خستگی، درد، تهوع): بهتر است بدانید شواهد و مطالعات نشان داده است که حتی اگر ورزش عوارض سرطان را کم نکند آن ها را بدتر هم نخواهد کرد. در کل انجام ورزش برای جلوگیری از کاهش قدرت عضلانی که عامل مهمی در ایجاد خستگی است بسیار توصیه شده است
• مشکل ورزش در طول دوره درمان با عوارض جانبی شدید: ممکن است پس از انجام شیمی درمانی بیمار قادر به انجام ورزش های روزانه نباشد، اما توصیه می شود که به هیچ وجه انجام تمرینات را قطع نکند و آن ها را با شدت و مدت کمتری انجام دهد. برای مثال بهتر است به جای انجام 30 دقیقه پیاده روی در روز، به مدت 10 دقیقه روی صندلی بلند شود و دوباره بنشیند.
• درد و مشکلات تعادلی ناشی از نوروپاتی محیط: از عوارض داروها و درمان های سرطان می توان به درد و نوروپاتی در دست ها و پاها اشاره کرد. این افراد اغلب مشکل در تعادل و راه رفتن دارند. بهتر است از کفش های مناسب برای جلوگیری از آسیب پاها استفاده کنید. دراین موارد آب درمانی و پیاده روی در زمین های با خاک نرم یا شن بسیارتوصیه می شود.
• علایم دستگاه گوارش: بعد از عمل جراحی روده، عادات گوارشی و اجابت مزاجی تغییر می کند. (معمولاًًً اسهال) و ورزش و فعالیت بدنی هم بر این عوارض دامن می زنند و با ایجاد چنین شرایطی فرد به دلیل مشکلات موجود از انجام ورزش به خصوص خارج از منزل خودداری می کند. در چنین شرایطی به فرد توصیه می شود که به هیچ عنوان ورزش و فعالیت بدنی را کنار نگذارد و بهتر است فعالیت های خود را در محیط هایی نزدیک منزل و جاهایی که مجهز به سرویس های بهداشتی است انجام دهد.
• دلسرد شدن از پیشرفت: بدون انجام ورزش در طول درمان، در طول دوره های بعد از درمان فرد احساس کاهش شدید در فعالیت های روزانه ی خود خواهد داشت اما اگر فرد در طول درمان به طور مرتب فعالیت های ورزشی خود را انجام و ادامه دهد در فعالیت درمان هم شاهد پیشرفت و بهبود در انجام فعالیتهای خود خواهد بود.

چهار نوع ورزش بسیار مهم در افراد مبتلا به سرطان روده بزرگ عبارتند از:
1. تمرینات هوازی
2. تمرینات تقویتی
3.تمرینات تعادلی
4. تمرینات کششی

تمرینات هوازی:
شامل تمرینات و ورزش هایی مانند پیاده روی، دویدن و دوچرخه سواری هستند. این ورزشها باعث کاهش وزن، تنظیم متابولیسم بدن، بهبود هضم غذا، کمک به اعمال دستگاه گوارشی و افزایش ظرفیت قلبی تنفسی می شود. افزایش وزن یکی از عوامل خطر ابتلا به سرطان است. کاهش وزن باعث کاهش خطر ابتلا به سرطان و کاهش احتمال عود مجدد سرطان می شود.
انجام ورزش های هوازی در کاهش عوارض ایجاد شده در طول درمان سرطان نیز بسیار مؤثر است.
نکته: پیاده روی بی خطرترین ورزش در طول درمان سرطان است.

چند نکته ی مهم در پیاده روی وجود دارد:
1. انتخاب کفش و لباس مناسب: حتماً از کفشهای ورزشی که کاملاً اندازه پایتان باشند استفاده نمایید و لباس ورزشی و یا لباسی که اندام های بدنتان در آن راحت و آزاد باشند به تن کنید.
2.  در ابتدای پیاده روی باید با سرعت آهسته قدم بر دارید (برای مدت 5 تا 7 دقیقه) تا بدنتان گرم شود و سپس می توانید بر سرعت خود بیافزایید و هنگامی که قصد پایان دادن به پیاده روی را دارید مجدداً برای 5 دقیقه آهسته راه روید و سپس متوقف شوید. به هیچ عنوان یکباره پیاده روی را مخصوصاً زمانی که با سرعت بالا قدم بر می دارید و یا می دوید متوقف ننمایید، چون توقف ناگهانی ورزش سبب می گردد بدون اینکه عضالت در حالت فعالیت باشند برای دقایقی خون با فشار بالا در رگ ها جریان داشته و به کلیه ها فشار آورد، همچنین باعث کوفتگی و گرفتکی عضلات گردد.
3. گوش کردن به یک موسیقی با گوشی حین پیاده روی جذابیت آن را بیشتر می نماید
4. حین راه رفتن کمر و گردن صاف و دید مستقیم و رو به جلو باشد
5. بهترین محل برای پیاده روی پارک ها هستند.

تمرینات مقاومتی:
این تمرینات باعث افزایش قدرت و تون عضلانی می شود. این تمرینات شامل تمریناتی است که با دمبل و دستگاه های مقاومت مکانیکی انجام می شود.
افراد مبتلابه سرطان به خصوص زنان، به دلیل قرارگرفتن در معرض درمان های شیمیایی دچار کاهش دانسیته ی استخوانی می شوند که این امر مهم ترین دلیل برای استفاده از ورزش ها و تمرینات مقاومتی در این افراد است. هر قدر تون و قدرت عضلات بیشتر باشد، فشار روی ساختارهای استخوانی بیشتر م یشود و این امر استخوان سازی را تقویت می کند.

تمرینات تعادلی:
افراد مبتلا به سرطان به دلیل داروهایی که مصرف می کنند همچنین به دلیل درمان های شیمیایی که انجام می دهند دچار اختلالات تعادلی می شوند و احتمال زمین خوردن در این افراد بالا می رود.
در اینجا بد نیست به برخی از تمرین های تعادلی اشاره کنیم:
1. کنار دیوار بایستید، رو ی پنجه پا بلند شو ید. از یک تا هشت بشمارید. آنگاه روی پاشنه ها ی خود روی زمین برگردید. این حرکت را 4 تا 8 مرتبه تکرار کنید. در مقابل آینه می توانید حرکات را صحیح تر انجام دهید.
2. بایستید. بر رو ی زمین سه نقطه فرضی را در جلو، پهلو و عقب پای راست در نظر بگیرید. سپس وزن خود را روی پای چپ انداخته و بعد پنجه پای راست را به ترتیب در این سه نقطه قرار دهید. این کار را با پای چپ تکرار کنید.
3. پشت یک صندلی با یستید. پشتی صندلی را با دو دست بگیرید. پای راست را از زانو به طرف عقب خم کنید. پا را زمین گذاشته و این کار را با پای چپ تکرار کنید. اگر این حرکت را به آسانی انجام می دهید به تدر یج در روزه ای بعد حرکت را با گرفتن یک دست به صندلی، با تماس یک انگشت به لبه صندلی و بدون گرفتن صندلی نیز انجام دهید.
4. یک صندلی را کنار دیوار قرار دهید. در کنار صندلی بایستید. طوری که پشتی صندلی در کنار دست شما باشد. با دست چپ لبه صندلی را بگیرید. دست راست را به جلو ببر ید و برا ی کمک به تعادل افقی نگه دارید. سپس پای چپ را از زانو خم کرده و از زمین بلند کنید. سعی کنید تعادل خود را با نگاه کردن به جلو، بر روی پا ی راست حفظ کنید. این حرکت را با دست و پا ی دیگر هم انجام دهید.

حرکت ساده دیگری که می توانید انجام دهید ایستادن بر روی یک پا است. در هر موقعیتی که بی حرکت ایستاده اید مثلاً زمانی که آشپزی می کنید، ظرف می شوید و یا در صف منتظر ایستاده اید پاها را جابجا کنید و یا به نوبت هر چند لحظه روی یک پا بایستید.

تمرینات کششی:
این تمرینات معمولاًًً بعد از انجام اعمال جراحی و برای افزایش تحرک ناحیه ی تحت عمل و همچنین برای افزایش دامنه ی حرکتی ناحیه تحت عمل استفاده می شود که با توجه به ناحیه ی عمل توسط فیزیوتراپیست به شما آموزش داده خواهد شد.

نکته: قبل ازانجام تمامی تمرینات ورزشی حتماً با پزشک و فیزیوتراپیست خود مشورت کنید

پریسا علایی
فیزیوتراپیست

کولستومی،نوعی عمل جراحی است که در طی آن جراح سوراخی در روده بزرگ ایجاد نموده و آن را به خارج شکم و سطح پوست شكم متصل می کند و بدین ترتیب مسیری برای خروج مواد زاید از بدن مهیا می شود. مواد زاید خارج شده در کیسه ای که به سوراخ ایجاد شده در سطح بدن متصل می شود جمع شده و به خارج تخلیه می گردند. انجام کولستومی ممکن است به علت شرایط پزشکی گوناگونی مانند برخی از انواع سرطانها (برداشتن بخشی یا تمام روده بزرگ)، آسیب یا و انسداد بخشی از روده بزرگ مورد نیاز باشد.

کولستومی ممکن است موقتی یا دائمی باشد و در بخشهای مختلف روده بزرگ انجام شود. مانند کولون بالا رونده (Ascending Colon)، عرضی (Transverce Colon)، پایین رونده (Decending Colon) و سیگمیویید. اگر چه کولستومی یک تغییر بدنی عمده برای بیمار است اما این فرآیند، هضم غذا و مسیر گوارشی را تا محل ا یجاد كولستومی تغییر نمی دهد و همچنان مانند قبل از این شرایط، غذا به طور طبیعی پس از جویدن و بلع، از مری به معده و سپس به روده باریک رفته و آنجا به روده بزرگ یا کولون سفر می کند. مدفوع در طی عبور از روده بزرگ ابتدا شل و مایع است و سپس کم کم آب ان جذب شده و سفت تر می شود.

پس از بهبود محل عمل جراحی کولستومی فرد می تواند به رژیم غذایی طبیعی خود برگردد البته باید نکاتی را رعایت نماید. رعایت توصیه های زیر می تواند به حفظ تغذیه سالم و مناسب و نیز کارکرد استومی مطلوب روده در افراد دارنده کولستومی کمک نماید:
1. رژیم غذایی شما معمولاًًً پس از جراحی، با یک رژیم کم فیبر یا شروع می شود و پس از 6 تا 8 هفته که ورم و التهاب روده کاهش یابد م یتوانید به رژیم غذایی معمول خود برگردید.
2. با ید غذایتان را کام.الً بجویید. مواد غذایی جامد را به قطعات کوچک ببرید تا بهتر جویده و تحمل شوند.
3. یک رژیم غذایی متنوع و متعادل داشته باشید. بسیار كمك كننده است تا ویتامینها، مواد معدنی، انرژی و سایر درشت مغذی های مواد غذایی نظیر پروتئین، کربوهیدرات و چربی مورد نیاز برای سلامت خود را به دست آوردید.
4. باید به تأثیر غذای مصرفی بر دستگاه گوارش و دفع خود دقت کنید. بهتر است هر غذای جدید را به تنهایی در یک زمان مشخص به برنامه غذایی تان اضافه کنید. شود تا اثر ان را بر دستگاه گوارش خود بررسی کنید. لیستی از غذاهایی که امتحان نموده اید داشته باشید و بنویسید که با مصرف هر کدام چه احساسی داشتید.
5. باید با فواصل منظم غذا خورده شود و وعده های غذایی اصلی و میان وعده ها را در زمان مشخص از شبانه روز میل کنید. عدم مصرف غذا و گرسنگی طولانی مدت بروز اسهال و تولید گاز را در دستگاه گوارش تان افزایش می دهد. در این شرایط وعده های غذایی کوچک (کم حجم) و مکرر می توانند مفید باشند.
6. عدم تحمل لاکتوز در بین بیماران شایع است. اگر پس از مصرف محصولات لبنی حالت نفخ، اسهال یا گاز برایتان ایجاد شد بهتر است به جای آ نها از شیر سویا یا شیر بدون لاکتوز استفاده کنید.
7. مصرف بزرگ ترین وعده غذایی در میانه روز ممکن است دفع مدفوع را در هنگام شب کاهش دهد و استراحت کامل در طول شب را برای بیمارتان آسانتر کند.
8. با ید از غذای ادویه دار، سرخ شده و سرشار از قندهای ساده (مانند: شکر، قند، عسل، مربا، ژله، نوشیدنی های شیرین، کیک، آبنبات، کلوچه ها، شیرینی ها و.) بپرهیزید. تمامی این مواد می توانند موجب اسهال شوند.
9. نوشیدن روزانه حدود 10 - 8 لیوان مایعات بسیار مفید و كمك كننده است. ممکن است زمانی که هوا گرم است یا هنگامی که بدنتان به دلیلی (مانند ورزش) آب بیش از حد از دست می دهد به مقدار بیشتری هم نیاز داشته باشید. کاهش حجم ادرار، پر رنگ شدن آن، تشنگی و خشکی دهان و پوست می توانند نشانه کم آبی باشند.
10 . غذاها را با ید با دهان بسته بجویید.
11 . مصرف آدامس می تواند موجب بلع هوا شده و تولید گاز را افزایش دهد .
12 . در شرا یط كولستومی غذا را نبا ید با آب قورت داد.
13 .صرف غذا در محیطی آرام و دلپذیر بسیار مفید است.
14 . برخی مواد غذایی ممکن است به خوبی تحمل نشوند و موجب ایجاد نفخ (گاز)، بوی زیاد، اسهال، یبوست یا انسداد سوراخ کولوستومی شوند. فهرست این غذاها، در جدول شماره یك 1 آمده است. البته ممکن است برای هر تمامی افراد این مشکلات ایجاد نشود.
15 . برخی مواد غذایی می توانند به کاهش و بهبود حالت اسهال، یبوست و کنترل بوی مدفوع کمک کنند، در جدول شماره 2 به آن ها اشاره شده است.

جدول شماره 1- مواد غذایی كه ممکن است به خوبی تحمل نشوند و موجب ایجاد نفخ (گاز)، بوی زیاد، اسهال، یبوست یا انسداد سوراخ کولوستومی شوند

جدول شماره 2- مواد غذایی که می توانند به کنترل اسهال، یبوست یا بوی مدفوع کمک کنند

مریم ظریف یگانه
کارشناس ارشد علوم تغذیه

کمی به شکل ظاهری روده ها توجه کنید. شکل روده ها به آن صورت که در بدن قرار می گیرند شبیه ظاهر مغز هستند. این مفهوم در دیدگاه برخی روانکاوان دستمایه قرار گرفته تا با مقایسه وضعیت اجابت مزاج با کارکرد مغز فرد، شناختی از مسائل روانشناختی او ایجاد نمایند. به این ترتیب که کسانیکه دچار یبوست هستند و روزهای متمادی مواد زاید غذا را در روده های خود نگه می دارند همان هایی هستند که به عقاید و تجارب قدیمی و بعضا غیر کارآمد خود و یا خاطرات ناخوشایند می چسبند و آن ها را رها نم یکنند و با چسبیدن به گذشته اجازه تجربه لحظات و رهایی واقعی را از خود می گیرند.

از سوی دیگر کسانی که با هر بار غذا خوردن؛ در دفعات زیاد و به صورت افراطی اجابت مزاج می کنند، کسانی هستند که اجازه ادراک عمیق و تجربه واقعی وقایع و زندگی را از خود می گیرند. عجله دارند که زودتر همه چیز را رها کنند و از عمق یافتن تجارب دچار نگرانی می شود. در کنار این دو رویکرد افراطی در اجابت مزاج، دفع منظم و راحت روزانه مدفوع، به نظر برخی روانکاران حاصل فرصت دادن به مغز برای درک تجارب و عمق یافتن در آن ها و از سویی دست کشیدن از آن ها در زمان مقتضی است. در روانکاوی به اعتقاد این گروه، شیوه عملکرد روده ها با رابطه فرد با پول هم مرتبط دانسته می شود. افرادی که در خرج کردن پول خیلی خست به خرج می دهند احتمالاً دچار یبوست مزمن هستند و کسانی که بسیار بی پروا منابع مالی خود را از دست می دهند هم احتمالاً به طور معمول دچار اسهال هستند و به عبارتی هر دو گروهی که به طور افراطی با نگهداری یا خرج پول مشکل دارند در روده هایشان نیز درگیر مشکلند. به تجربه معلوم شده است ورشکستگی مالی، بدهکار بودن، طلبکار بودن، احساس خسران مالی و درگیری با مسائل مالی از ویژگی هایی است که در افراد مبتلا به سرطان روده بیشتر از سایر افراد دیده می شود.

شناخت عمیق و حقیقی خود سبب آگاهی از ضعف ها و ویژگی های ناخوشایند می گردد. لذا کسی که عمیقاً خود حقیقی اش را بشناسد در کنار اینکه می تواند از دوستی سالمی بهرمند گردد، از هرگونه خودخواهی و خودشیفتگی نیز دور خواهد شد زیرا دیدن و شناختن صفات یا ویژگی های غیر زیبای خود کمک می کند فرد از قضاوت دیگران و خودبرتر بینی دست بردارد. حال تصور کنید که در مسیر شناخت خود، انسدادی ایجاد گردد. یعنی فرد نتواند واقعیت خود را که شامل نقاط قوت و ضعف است بشناسد. در این صورت، شناختی ناقص و یک جانبه نسبت به خود خواهد داشت که نه تنها اصیل و عمیق نیست بلکه با سوگیری همراه است. شاید این ویژگی را بتوان “گیر کردن در خود”، نامید که شامل فقط خود را دیدن و ندیدن دیگران و نیازهای آن ها است. حاصل این موارد “دریافت کنندگی افراطی” خواهد بود. به صورتی که این افراد همه را موظف می دانند که یک سویه و بی توقع در مقابل آن ها دهنده باشند. این افراد، تمایلی به دهنده بودن، محبت کردن، داد و ستد عاطفی و انعطاف در روابط ندارند و انگار که همه موظفند و به این دنیا آمده اند که در خدمت آن ها باشند. حتی گاهی به صورتی افراطی و اغراق آمیز از اینکه دیگران به اندازه کافی برای آ نها مایه نمی گذارند به هم می ریزند و نتیجه این نگرش روابطی متوقعانه، غیر منعطف و سطحی خواهد بود. عدم انعطاف ذهنی نه تنها روابط سطحی حاصل خواهد کرد، بلکه باعث می شود مشغله ذهنی زیادی برای فرد ایجاد گردد. صحبت دائمی در مورد مسائلی محدود، نگرانی ذهنی، افکار تکرار شونده و تصاویر ذهنی نگران کننده، ویژگی روانشناختی دیگریست که در این افراد بیشتر از سایرین وجود دارد.

روده آخرین اندام عضو دستگاه گوارش است که پس از هضم غذا در سایر قسم تها به فرآیند هضم و جذب مواد مغذی و دفع مواد زاید موجود در غذا کمک خواهد می کند. این فرآیند جذب مواد مغذی و دفع مواد زاید، به بقا، رشد و س.المت بدن فیزیکی ما کمک می کند و به همین دلیل روده عضویست که سلامت کارکرد آن بقا و سلامت فیزیکی را حاصل خواهد کرد. اگر جذب و دفع را فارغ از غذا، برای جسم، روان، زندگی اجتماعی و جان آدمی در نظر بگیریم، هر مشکلی در پذیرش، درونی نمودن مسائل زندگی و یا رها کردن آن ها وجود داشته باشد به نوعی روده ها را تحت تأثیر قرار می دهد. بعضی از افراد از نظر روانشناختی آسانگیرتر هستند و نه تنها به راحتی به هم نمی ریزند و حساس نیستند بلکه در ادراک تغییرات و دریافت درسهای زندگی سریع تر بوده و با راحتی و آرامش فرآیند تغییر و درس گرفتن از تجارب را سپری می کنند. از سوی دیگر همین گروه در رها کردن وقایع گذشته، بخشیدن افرادی که از آن ها آسیبی دیده اند و چیزهایی که از دست داده اند، راحت ترند و کمتر به چیزی می چسبند.

برعکس این گروه، افراد دیگری هستند که ترس از رها کردن و احساس ناامنی دارند، نگرانند، احساس به اندازه کافی خوب نبودن دارند، اندیشه های آشفته ای در مورد گذشته یا دیگران همواره ذهنشان را بر هم می ریزد، در گذشته دست و پا می زنند، نمی توانند لحظه حال را تمام و کمال تجربه کنند، خشم نسبت به وقایع زندگی و افرادی خاص دارند، احساس ناامنی می کنند و می ترسند گذشته را رها کنند. افراد گروه دوم که در جذب تجارب و دفع گذشته مشکل دارند بیشتر مستعد ابتلا به ناراحتی های روده هستند و شاید برای درمان مسائل جسمی آن ها لازم باشد روی فرآیند جذب و رها کردن روانشناختی آن ها کار شود . به جز موارد بالا، ویژگی قابل توجه در تمام سرطان ها تحمل استرس زیاد است. این لزوماً به معنای وقوع وقایع استرس زا برای فرد نیست، بلکه افرادی بیشتر مستعد ابتلا به سرطان هستند که از وقایع استرس بیشتری را ادراک می کنند یا به اصطلاح عامه حساس تر هستند.

حساس بودن باعث می شود هر اتفاق معمولی ای فشار روانی زیادی را به فرد تحمیل نماید و به همین دلیل رنج بیشتری از تجارب زندگی حاصل شود. برای کمک به درمان روانشناختی بیمار مبتلا به سرطان روده، اولین پیشنهاد درمان شناختی و ایجاد انعطاف نسبت به شناخت ها، افکار و باورهای غیر منعطف و سختگیری های فرد است. رسیدن به رویکردی متعادل در جوانب مختلف زندگی، ایجاد انعطاف و عمق بخشیدن به تجارب و روابط، پس از درمان شناختی به رها شدن فرد از سختگیریهای روانشناختی اش کمک خواهد کرد. تجربیاتی که کمک کنند فرد “اینجا و اکنون” را بیشتر ادراک نماید نیز او را از گیر کردن در خود و گذشته رها خواهد کرد و سلامت بیشتری را برایش حاصل می نماید. استفاده از تمام تکنیک هایی که به کاهش استرس کمک می کنند، مانند تکنیک های تنفسی، ذهنی، ورزش و . نیز می تواند برای س.المت بیشتر و ارتقای کیفیت زندگی سودمند باشد. در این شرا یط به علاوه پیشنهاد می شود جهت کمک به فرد برای رها کردن گذشته، بخشیدن دیگران، ادراک کامل تجارب و التیام زخم های روانشناختی، از خدمات یک مشاور روانشناس استفاده شود .

ندا یارایی
موسسه سپاس